Zoeken in deze blog

PAINTINGS BY EMMY VERSCHOOR

VOOR EMMY

Voor Emmy

Zijn het pluimen of bladeren
die ontsnappen uit je binnenste hartkamer
of is het de gloed van de kleur van kloppend bloed
hunkerend naar de stilte van rimpelloos
Water?

Als haar handen vloeibaar worden
krijgt de piano vleugels op het doek
Een boom verbijt haar vergezicht
In de diepte luisteren wortels verrukt
naar de zachte braille van haar bestaan
Tuinen hangen van de wolken
omlaag, omhoog groeien vreemde bloemen
uit een ingebeelde notenbalk.

Guido Vermeulen
14 november 2011


Muziek bij de video: Claude Debussy

woensdag 31 oktober 2012

MULTIPLE DOUBLE DREAM VISIONS


Collage A4 inspired by a dream text


MULTIPLE DOUBLE DREAM VISIONS

Ik droomde gelaagd & belaagd
doorheen eeuwen van opeengestapelde architectuur
door alle facades schreeuwellende heen.
Ik had een grote schaar gelukkig
& knipte de toppen van mijn droom
zonder verpinken omdat ik wolkenkrabbers
intens vervloek, verfoei en nagelbijtend schend.
Ze jagen de mensen de hoogte in
terwijl hun wagens de open vlakte veroveren
via ijslelijke parkings gerund door maffiabazen.

It should be the other way around, it should be so

verklaarde een onschuldig schoolmeisje
of de waarheid komt meestal uit een kindermasker.

In het zwartwitte midden hield een wondermooi
gebouw van GAUDI ongeveer even over half 7
alles wat misselijk was in tastend evenwicht.

Vlinders verkenden met rode opengesperde
lippen en intensblauwe dagpauwogen
de gesloten vensters en seinden dat het goed was
met hun voelsprieten naar alle andere
lotgenoten die zich aanstonds op de daken
nestelden. Ze zogen zinnelijk het stuifmeel
uit de spleten van Gaudi’s muren, kirrend van genot.
Ze waren overduidelijk de krijgsgevangenen
van 1 missie: bevruchting ten allen prijze!

Vlinders zijn de tijdgenoten van Sisyphus.
Het Big Brother oog der patenten kijkt
kwalijk toe, boze plannen broedend
tegen deze vorm van gratische verspreiding.

De haat is duidelijk zichtbaar geconstipeerd
als een immense grauwe aswolk uit Ijsland.
Het schoolmeisje in haar klassenloos uniform
kijkt verschrikt voor zich uit en groet de dingen niet.
Is zij hoofdpersoon in een gesloten sprookje,
in een lookdroom, in een ontspoorde nachtmerrie,
in de nieuwe horror van de wereld der collage?

Ik probeer mijn eigen creatie enigszins te helpen.
Ik wrijf de waanbeelden uit haar verlamde ogen.
Gaat het beter nu? vraag ik schuldbewust bezorgd.
Zij schudt het hoofd zo lang tot het loskomt
van haar tenger lijf en met een gemengd gevoel
van opluchting en opwinding naar de vlinders vliegt
die glimlachend wachten op de aankomst van haar hoofd op het nietsvermoedende dak.

Guido Vermeulen
October-November 2012



CLOUDS SUITE


Suite of Haikus on clouds by Miche van den Broeck, Belgium
dedicated to Guido Vermeulen