A collective blog on the fusion between art-literature-poetry and music or how these different disciplines interacted and amused themselves and were muses for each other at the same time. This blog invites authors also to publish their own work on LAMUSAR or to give comments on books they like and why?! If you hesitate, let you inspire by these words received from the Fiji Isles: SMALL IS BEAUTIFUL, MANY SMALLS IS BIG! (Simonne Pauwels)
Zoeken in deze blog
PAINTINGS BY EMMY VERSCHOOR
VOOR EMMY
Voor Emmy
Zijn het pluimen of bladeren
die ontsnappen uit je binnenste hartkamer
of is het de gloed van de kleur van kloppend bloed
hunkerend naar de stilte van rimpelloos
Water?
Als haar handen vloeibaar worden
krijgt de piano vleugels op het doek
Een boom verbijt haar vergezicht
In de diepte luisteren wortels verrukt
naar de zachte braille van haar bestaan
Tuinen hangen van de wolken
omlaag, omhoog groeien vreemde bloemen
uit een ingebeelde notenbalk.
Guido Vermeulen
14 november 2011
Muziek bij de video: Claude Debussy
Zijn het pluimen of bladeren
die ontsnappen uit je binnenste hartkamer
of is het de gloed van de kleur van kloppend bloed
hunkerend naar de stilte van rimpelloos
Water?
Als haar handen vloeibaar worden
krijgt de piano vleugels op het doek
Een boom verbijt haar vergezicht
In de diepte luisteren wortels verrukt
naar de zachte braille van haar bestaan
Tuinen hangen van de wolken
omlaag, omhoog groeien vreemde bloemen
uit een ingebeelde notenbalk.
Guido Vermeulen
14 november 2011
Muziek bij de video: Claude Debussy
zaterdag 10 december 2011
DUST ASEMICS according to Buzz
Small painted envelope accompanied by short text:
Small painted envelope (mailed to KDJ, USA)
Het liefste wat Buzz doet is op mijn heup springen en daarop slapen. Soms maakt hij me dan wakker en begin ik hem zachtjes te strelen. Het zonlicht dat door de gordijnen valt, veroorzaakt een dans van ontelbare stofdeeltjes. Buzz ziet die wellicht voor de eerste maal in zijn prille katerbestaan en probeert die te vangen. Hij zet zich op zijn achterste poten op mijn heup, balanceert zijn piepjong evenwicht en graait met zijn voorste poten naar de stof en lichtdeeltjes die hij uiteraard niet vatten kan. Hij denkt even na en zet zich af van mijn been en zweeft even door de lucht om dan met een plof op het bed terecht te komen. Ik kijk of alles in orde is, of hij nog steeds dezelfde Buzz is, of hij toevallig en voor heel even door een andere dimensie gewipt is of niet. Hij herkent mij meteen en likt mijn arm om dan het spel met de gouden stofdeeltjes en atomen te hervatten. Ik had hem niet Buzz moeten noemen maar Lyra of Philip of Nils.
(emailed to Simonne Pauwels)
http://en.wikipedia.org/wiki/Philip_Pullman
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten