Beste naamgenoot,
HET PAASLAMOFFER
Phil nodigde me uit vandaag
voor een etentje om alle slachtoffers
te herdenken van liegende religies!
Hij noemde het tegelijkertijd een banket en een slagveld,
een slachtveld corrigeerde ik hem blij-moedig, een ader-veld
voor andere tijden.
Uiteraard zei ik ja!
Ottmar uit het koele Zweden mailde me ook vandaag
dat hij niet speciaal religieus gezind was maar
dat hij JEZUS apprecieerde als een grootse rebel.
Twijfel valt van mijn zolder: in de voorbije eeuw
van grootse maar hopeloze verwarring verwisselt hij een profeet
met een verre vrijheidsstrijder als
commandante CHE GUEVERA!
Beiden werden gedoodvonnist op een verschillend kruis
omwille van de angst van wat komen zou
of misschien NIET zou komen ...
Misschien...
Misschien is dat luik op winterse gezwellen
in de naam van een een zwoele zomer
in de lentebrug van jouw ontheiligde
lenden even lenig als leep
even zwart als wit
even krols als niet
Misschien...
De naakte molratten wil ik bevrijden
en de wilde zeemeeuwen schreeuwend
in de branding om een soort van tevergeefse
gerechtigheid als een onuitgebroed en ondergekotst ei!
Ik zie geen andere mogelijkheid
dan mijn eigen huid op te blazen!
Al het haar is weg
Al de huid is zeg
Maar ook al de haat is weg!
Kijk naar de sluimeraders van de tijd
De kwijtgescholden schuld at last rust in jouw armen, lief.
In het woord VERGIFFENIS schuilt
het woord VERGIF.
De vraag die ik stamelend stel is waarom haast NIEMAND
daarover nadenkt, daarover vragen stelt
desnoods vermomd als angry young clown
op stelten of op krukken, wat maakt het uit.
Het licht van koelende meloenen
traant verboden uit ogen,
maakt een brug van jou naar mij! ...
Ik eet haar appel en sterf in de liefde
van haar heksenlijf, blij dat alles voorbij is
MISSCHIEN ...
Guido Vermeulen, 5 April 2012
New poem in Dutch, mailed to Gilberte Vermeulen in Antwerp, Belgium
Geen opmerkingen:
Een reactie posten