Zoeken in deze blog

PAINTINGS BY EMMY VERSCHOOR

VOOR EMMY

Voor Emmy

Zijn het pluimen of bladeren
die ontsnappen uit je binnenste hartkamer
of is het de gloed van de kleur van kloppend bloed
hunkerend naar de stilte van rimpelloos
Water?

Als haar handen vloeibaar worden
krijgt de piano vleugels op het doek
Een boom verbijt haar vergezicht
In de diepte luisteren wortels verrukt
naar de zachte braille van haar bestaan
Tuinen hangen van de wolken
omlaag, omhoog groeien vreemde bloemen
uit een ingebeelde notenbalk.

Guido Vermeulen
14 november 2011


Muziek bij de video: Claude Debussy

woensdag 6 juni 2012

THE BEGGAR’s APPEAL


BEDELBEDE



Zij presenteert zich het allerliefst als ultiem en petieterig slachtlam
terwijl zij haar schattige hond onverbiddelijk de grond instampt.

De zwakke inboorling begraaft zij in de put van haar linkse verwensingen
met de zekere trefzekerheid van met haast geslepen, dus aanstonds versleten diamanten.

De levensles die zij onderwijst is zoiets als een ondergegraven openbaring,
een beeld van een leugen op het hete canvas van haar ingeslapen lepe loopse tong.

Wat zij zegt met ijver en met kwijl in de nacht van de confronterende middag
sterft lijdzaam in het verminkte geheugen van onze wederzijdse conversaties.

Op het vlakke draagvlak van uitgestelde tijd leest zij steeds opnieuw en vlot
een heiligverklaard boek met het gemak van een goedgekeurd hypocriet genot.

Ik schilder haar zwarte lichaam op het witte doek met onderkoelde woede,
de kelder is zo voortvluchtig en heel eng dat zij verdampt in loze boze klanken.

Een engel in een ander land vraagt zich terecht af in de luwte van een berustend hemellichaam
hoeveel keren zij haar moederkoek vermoordde omwille van zinnenloos plezier en lust vermomd als haat?

Hoeveel druppels melk heeft zij geofferd met haar vergulden tepels
aan het uitgeputte wolvenjong in de klem van wraak en zwaard?

Wie schuilt nu echt in de opengesperde snuit van storende verstoting?
We weten het niet echt! Of we weten het wel maar durven het niet zeggen!!

Want wat zij ook beweert, is gesteriliseerd en hopeloos begraven
in het verlaten hol van moeder alcohol, de moeder die zij niet (h)erkent.

De groeven in mijn ogen kijken lijdzaam toe op elke vrijjdag
naar haar V of Wreedzaam lijk op de hoek van iedere vissengraat.

Ik post mijn bedelbrief voor vergeving met enige gretige verlegenheid en een gemis aan kwaad
naar de meer dan redelijke vergeetput in mijn eigen geweigerde, dus razend vergeten straat.



GV
Juni 2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten