Zoeken in deze blog

PAINTINGS BY EMMY VERSCHOOR

VOOR EMMY

Voor Emmy

Zijn het pluimen of bladeren
die ontsnappen uit je binnenste hartkamer
of is het de gloed van de kleur van kloppend bloed
hunkerend naar de stilte van rimpelloos
Water?

Als haar handen vloeibaar worden
krijgt de piano vleugels op het doek
Een boom verbijt haar vergezicht
In de diepte luisteren wortels verrukt
naar de zachte braille van haar bestaan
Tuinen hangen van de wolken
omlaag, omhoog groeien vreemde bloemen
uit een ingebeelde notenbalk.

Guido Vermeulen
14 november 2011


Muziek bij de video: Claude Debussy

woensdag 13 juni 2012

In een Europees restaurant


IN EEN EUROPEES RESTAURANT

voor Simonne

Stoppelhaar en stoppelbaard
Een klein meisje streelt de vallende haren van haar vader
Zo hoop ik toch
Zijn stief- en stoeilief kijkt angstig vermoeidend toe

Verzwakte eendenborst staat vanaf nu elke dag op het menu
Licht valt vakkundig wit op het versleten tentzeil naast de bar
De handen gaan hulpeloos omhoog en onthoofden een hulpeloze kip
uit overgave of vertwijfeling,
wie zal het zeggen?
Zeker niet het beminde kind
De gulzige volwassene nog minder!

Ik bestel een halve liter
rimpelloze rode wijn
Een keffende hond kijkt over mijn bevroren schouder toe
alsof hij Waaslands wolf kan zijn,
een keuze heeft tussen onderduiken of verdwijnen
in de achtertuin van de keuken van ons lijdende bestaan

Het neergeschoten hert heeft bevend
zijn kop tegen de muur geplet,
pleit tevergeefs voor vrede voor
de vele kleffe aardappelen in de moordende oven,
die gaskamer van giechelende groenten
terwijl ik vrij eenzaam het giftige genot
verken van hun pijngeschiedenis, schreeuwend
«Wie niet opspringt als een kreeft, is eraan
voor zijn gedane moeite
van de Oeral tot La Mer du Nord»

Met de lippen van zeewansmaak
proef ik de woede en de armoede
van zowel prei als ui en wortel,
terwijl uit mijn worstelvoeten wortels groeien
om mij wellicht blijvend te verlammen

Een schaterlach gloeit als glimworm
op de monding van mijn mond

Onbeweeglijk zal ik sterven
maar onbewogen nooit
zo orakelt mijn maanlandschap

Terwijl in een heel ander hemellichaam
een zeemeeuw vol overtijging krijst:
WAVES WILL BRING YOU
WHERE YOU FINALLY BELONG!

Guido Vermeulen
written at The Grelha Restaurant
June 13, 2012

Geen opmerkingen:

Een reactie posten