IN EEN EUROPEES
RESTAURANT
voor
Simonne
Stoppelhaar en stoppelbaard
Een klein meisje streelt de vallende haren van haar
vader
Zo hoop ik toch
Zijn stief- en stoeilief kijkt angstig vermoeidend toe
Verzwakte eendenborst staat vanaf nu elke dag op het
menu
Licht valt vakkundig wit op het versleten tentzeil naast
de bar
De handen gaan hulpeloos omhoog en onthoofden een
hulpeloze kip
uit overgave of vertwijfeling,
wie zal het zeggen?
Zeker niet het beminde kind
De gulzige volwassene nog minder!
Ik bestel een halve liter
rimpelloze rode wijn
Een keffende hond kijkt over mijn bevroren schouder toe
alsof hij Waaslands wolf kan zijn,
een keuze heeft tussen onderduiken of verdwijnen
in de achtertuin van de keuken van ons lijdende bestaan
Het neergeschoten hert heeft bevend
zijn kop tegen de muur geplet,
pleit tevergeefs voor vrede voor
de vele kleffe aardappelen in de moordende oven,
die gaskamer van giechelende groenten
terwijl ik vrij eenzaam het giftige genot
verken van hun pijngeschiedenis, schreeuwend
«Wie
niet opspringt als een kreeft, is eraan
voor
zijn gedane moeite
van
de Oeral tot La Mer du Nord»
Met de lippen van zeewansmaak
proef ik de woede en de armoede
van zowel prei als ui en wortel,
terwijl uit mijn worstelvoeten wortels groeien
om mij wellicht blijvend te verlammen
Een schaterlach gloeit als glimworm
op de monding van mijn mond
Onbeweeglijk zal ik sterven
maar onbewogen nooit
zo orakelt mijn maanlandschap
Terwijl in een heel ander hemellichaam
een zeemeeuw vol overtijging krijst:
WAVES WILL BRING YOU
WHERE YOU FINALLY BELONG!
Guido Vermeulen
written at The Grelha Restaurant
June 13, 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten